Ліцвінскі дыпламатычны цырыманіял у канцы XV – сярэдзіне XVI ст.: спроба рэканструкцыі

Abstract

Дыпламатычныя адносіны з іншымі суб’ектамі знешнепалітычнай дзейнасці з’яўляліся традыцыйнай формай ажыццяўлення знешняй палітыкі Вялікага Княства Літоўскага (далей – ВКЛ) вызначанага перыяду. На практыцы прымяняліся розныя дыпламатычныя метады: пасольскія візіты, перамовы (палітычныя і дыпламатычныя), падрыхтоўка і заключэнне ў асноўным двухбаковых пагадненняў, дыпламатычная перапіска, пасрэдніцтвы (медыяцыі), подкуп (“упамінкі”), шлюбныя саюзы, шантаж і г.д. Асноўныя прынцыпы і мэты ажыццяўлення і кіравання знешняй палітыкай ВКЛ у канцы XV – сярэдзіне XVI ст. знайшлі сваѐ замацаванне ў важнейшых тагачасных заканадаўчых актах. Аднак для забеспячэння спрыяльных дыпламатычных адносін акрамя міжнародна- прававых норм важным было і выкананне пэўных цырыманіяльных звычаяў і правіл.